Aslında bu gece herkesin kendi miracina davet değil midir bir anlamda...
Yılda bir kez arınmak gerekmez mi bu dünyada. Gözlerimizdeki sis perdesini aralayipta etrafımıza duygunun tepesinden baksak olmaz mı yılda bir gece.Tum kimliklerimizden ayrılıp yalnızca insan yalnızca kul olarak bakamaz mıyız kendimize ve etrafımıza. Körlükten sıyrılamaz mıyız, samimiyetsizliğimizden. Coğu insanın ego diye adlandırdığı bencilliğimizden. Dünyaya yalnızca yaraticinin muhteşem eserine bakar gibi bakamaz mıyız? Binlerce kötülüğün ortasında üstü toz tutmuş cennetlerimizi göremezmiyiz.Vefasizlik, duyarsızlık, ihanet ve kıskançlık kafeslerini kıramaz mıyız? Şükre doyamaz mıyız bu akşam elimizde olmayanlara değilde olanlara bakamaz mıyız dört gözümüzle hatta kalp gözümüzle.Ne çok zenginiz aslında akan sularımız gülümseyen evlatlarımız her şeye inat dimdik duran vatanımız. ..
İşte şimdi bir dua kadar yakın miracımız içten derin bir şükürle açalım avuçlarımızı kapayalım gözlerimizi Hakkın yanında varsayalım ruhlarımızı aslında var olan bizim kör baktığımız cennetlerimiz ne kadarda yakınımızda görmek için...
Peygamber mertebesine ermek lazım değil illaki teslimiyet için.Teslimiyetin ilk adımı fark etmek elimizdekileri. Arınmak kötü ve olumsuz düşüncelerden.
Herkesin miracı kendi gönlünde bu gece..
Ermek için AŞK olsun...
Erdirene ŞÜKÜR olsun bu gece...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder